A.Οι ελάχιστες αμοιβές είναι στην πραγματικότητα οι τεκμαρτές αμοιβές για τον προσδιορισμό του φορολογητέου εισοδήματος.
A1. Όσοι έχουν το περιθώριο ή την ανάγκη, κατεβάζουν τις τιμές. Την ανάγκη όλοι την καταλαβαίνουμε. Το περιθώριο όμως μπορούμε να το δούμε από διάφορες οπτικές γωνίες, μεταξύ των οποίων και οι:
α) Μεγάλα και οργανωμένα γραφεία μπορούν να πετύχουν ποιοτικά και ποσοτικά τα ίδια αποτέλεσμα δαπανώντας πολύ λιγότερους πόρους απ’ ότι τα μικρά γραφεία 1 ή 2 μηχανικών.
β) Η εμπειρία στο χειρισμό μιας υπόθεσης επηρεάζει κατά πολύ το κόστος.
γ) Η μη τήρηση των προδιαγραφών και της νομοθεσίας είναι δυστυχώς ο κανόνας. Αυτό βέβαια σηκώνει πολύ συζήτηση (εκτός θέματος). Όμως η γενική αδυναμία εφαρμογής του συνόλου των «πρέπει» στον επαγγελματικό μας χώρο οδηγεί σε διαβαθμίσεις της πραγματικά παρεχόμενης «υπηρεσίας» και στη συνέχεια σε διαβαθμίσεις της αμοιβής και του χρόνου εργασίας που αντιπροσωπεύει αυτή η αμοιβή.
A2. Όσοι έχουν τη δυνατότητα αμείβονται με ποσά μεγαλύτερα από τα ελάχιστα. Και αυτή η «δυνατότητα», όπως και το «περιθώριο» παραπάνω, έχει διάφορες οπτικές.

B. Η ύπαρξη των ελάχιστων αμοιβών, εκτός από τα έσοδα του κράτους, των ταμείων και των οργανισμών, εξασφαλίζει ένα minimum ποιότητας σε διάφορες εργασίες μηχανικού. Επίσης η ύπαρξη του Κώδικα Αμοιβών διευκολύνει την οικονομική διαπραγμάτευση με τους πελάτες, αφού μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα ο προσδιορισμός των ελάχιστων αμοιβών από το Κράτος. Στις μελέτες δημοσίου μάλιστα δεν μπαίνει θέμα διαπραγμάτευσης: όλοι «προσφέρουν» τη μέγιστη επιτρεπτή έκπτωση. Ωστόσο λόγω της πολυπλοκότητας στην κατηγοριοποίηση όλων των επαγγελματικών δραστηριοτήτων του μηχανικού μόνο ένα μέρος τους είναι ενταγμένο σε αυτό το σύστημα. Στην πραγματικότητα οι τιμές σε όλες τις μη ενταγμένες δραστηριότητες διαμορφώνονται ή έχουν ήδη διαμορφωθεί ελευθέρα. Συχνά μάλιστα οι αμοιβές αυτές ή μέρος τους είναι «μαύρες» (=αφορολόγητες).

Γ.Με δεδομένες τις συνθήκες στη χώρα μας, πιστεύω ότι ο Κώδικας Αμοιβών δεν θα καταργηθεί άμεσα. Επειδή αν αυτό γίνει το αποτέλεσμα θα είναι η κατακόρυφη αύξηση της φοροδιαφυγής στον επαγγελματικό μας χώρο. Πιστεύω ότι ο λογιστικός προσδιορισμός του φορολογητέου εισοδήματος (έσοδα μείον έξοδα) θα χρειαστεί τουλάχιστον μια πενταετία για να δείξει τα αποτελέσματά του – αν τελικά εφαρμοστεί. Ποια θα είναι τα αποτελέσματα του λογιστικού προσδιορισμού είναι άλλο θέμα συζήτησης. Στη συνέχεια ίσως να καταργηθεί και ο Κώδικας Αμοιβών. Σαν παράδειγμα θα σας πω για το ΕΚΚΟ. Όταν καθιερώθηκε ο ΦΠΑ ελάχιστοι έκοβαν αποδείξεις στο χώρο των οικοδομών. Καθιερώθηκε λοιπόν το σύστημα του ΕΚΚΟ ώστε το κράτος να εισπράττει ένα μέρος του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας. Και λέω ένα μέρος επειδή οι τιμές εκκίνησης ήταν ένα κλάσμα του πραγματικού κόστους. Περνώντας τα χρόνια, λόγω άλλων μέτρων και εξελίξεων, οι περισσότεροι μάζευαν αποδείξεις περισσότερες από τις ελάχιστες απαιτούμενες αλλά όχι όλων των ειδικοτήτων και έτσι πρόσφατα διπλασιάστηκαν οι τιμές εκκίνησης, αν και πάλι παραμένουν κάτω από το πραγματικό κόστος. Αντίστοιχα το ίδιο θα γίνει και με εμάς. Ο λογιστικός προσδιορισμός είναι το πρώτο μέτρο – σίγουρα θα αυξήσει τα έσοδα του κράτους. Στη συνέχεια οι ελάχιστες αμοιβές θα καταργηθούν μόνο αν μπορεί να εξασφαλιστεί με κάποιο τρόπο ότι δεν θα δηλώνουν πάρα πολλοί (περισσότεροι από σήμερα) μηχανικοί «άποροι» και δωρεάν εργαζόμενοι για το καλό της κοινωνίας… Ακόμα και αν λόγω του επείγοντος της λεγόμενης «απελευθέρωσης» καταργηθεί ο Κώδικας Αμοιβών και καθοριστεί κάποιο τεκμήριο ανωτάτης «μπακαλικής» όπως αυτό που άκουσα για το εμβαδόν του γραφείου ανά μηχανικό πάλι το αποτέλεσμα δεν θα διαφέρει και η κατάσταση δεν θα αλλάξει και πολύ…

Δ.Για να κλείσω λοιπόν τη μακροσκελή τοποθέτησή μου (χρήσιμη πιστεύω για το διάλογο που γίνεται εδώ): Το ερωτηματολόγιο που έχει μπει σε αυτό το νήμα το θεωρώ άσκοπο (η πραγματικότητα είναι πιο πολύπλοκη) και ψηφίζω ΔΓ/ΔΑ.